Verslag: Theo en Cor

Het was weer een mooie zonnige dag. De groep is weer gesplitst ingezet. Langzamerhand ontstaat het gevoel binnen de groep dat de Zwitsers zo’n grote massa Hollanders een te groot overwicht gaan toedichten. Als je kijkt naar ons totaal volume in jaren genoten onderwijs, kan ik me daar wel iets bij voorstellen.

Theo en Cor hebben gewerkt op het depot in Realp. De laatste bult hout voor het overwegbouwpakket moest nog verder worden ingesmeerd met carbolineum, lazuren op z’n Zwitsers en de fout geboorde gaten geruimd. Je kunt er maar druk mee zijn. Verder zijn we ‘onbewust’ ingezet als zwaai publiek voor de passerende gasten in de stoomtreinen. Zeker op dit gebied iets nuttigs gedaan, alles für die Gäste! Tot onze vreugde waren we op tijd klaar voor ons welverdiende Tagesbier in een heerlijk zonnetje.

Zo anders de zeer serieuze inzet van Martin, Paul, Peter , Hans Peter en Jos. Zij zijn vroeg ingescheept in de bus om naar boven te gaan om ondersteund met allerhande zware luidruchtige martel apparatuur de Zwitserse wildernis te lijf te gaan. Onderweg hebben zij hun leider Pius opgepikt. Zonder Pius zou het natuurlijk nooit zijn goed gekomen, omdat er een veiligheidstoezichthouder op de baan aanwezig moest zijn, omdat er een drukke dienstregeling gereden zou worden op het traject dat door onze vrienden onder vuur genomen zou gaan worden. Pius zat goed in zijn rol. Met blauwe pet wist hij de nodige rust binnen het team te brengen en met witte pet was hij de streng doch rechtvaardige veiligheidsverantwoordelijk ten tijde van het passeren van de ‘vorüber donnerende Züge’. De groepsleden koesterden zich in hun pas verworven veiligheidsbesef en zwaaiden met grote inzet naar de treingasten! Theo en Cor konden met een Dampfbiertje in de hand de Vegetations ploeteraars hartelijk welkom heten na hun afdaling naar het depot. De beloning voor dit alles was een heerlijke pizza in Andermatt. Even wat anders. 

Foto’s met dank aan de werkploeg week 30