Het was een lange dag vandaag. Om 7 uur zijn we op pad gegaan om het geplande werk af te kunnen krijgen. Kurt onze bouwbegeleider had het idee, dat we de tunnel wel in een ochtendje konden verlossen van de overbodige ballast. Dit is niet gelukt.

Een volgende bouwploeg zal volgen week de tunnel in gestuurd worden om de laatste 50 meter uit te graven voor de waterleiding buizen. Een van de grote bouw bobo’s vertelde ons, dat we ons in een stukje nog nooit geëxploreerde aarde hadden begeven waar sinds het begin van de mensheid nog nooit iemand was geweest. We weten nu ook waarom, er was geen bal te zien!

Na de lunch in Gletsch, zijn we rustig naar de keertunnel ingang gereden om de buizen even op te halen. Er lag een pakket van zes 180 meter lange dikke onhandelbare zware blauwe buizen op ons te wachten. Die moesten de keer tunnel in, het bochtje om!  Gelukkig hadden de Zwitsers hiervoor een plan dat ze geheim hielden voor ons werktroepen.  Met veel vallen en opstaan lukte het de meesten van ons wel tot enige samenwerking te komen. Als spoorman wil je natuurlijk ook spektakel meemaken. We werden op onze trekken bediend.

Klungelenderhand zagen we, dat de buizen als een aan elkaar geknoopt pakket op kleine lorries geprutst moest worden om zo de langste trein van de Furkabaan te maken. Met de werktrein voorop was de trein 200 meter lang.

Met een scherpe bocht naar beneden moest dit gevaarte de keer tunnel in met een directe ontsporing tot gevolg. Het avontuur kon niet groter. Uiteindelijk is het door de inzet van bouwboer Christof en zijn mannen goed gekomen waarbij echter onze rol niet onvermeld mag blijven.

Morgen is weer een grote verrassing voor ons…

Groeten van Theo en Cor uit Realp